Każdemu kiedyś zdarzyło się narzekanie na swojego przełożonego. Nic w tym dziwnego, każdy ma gorszy dzień, a nieporozumienia zdarzają się. Są jednaj typy pracowników, którzy niezależnie od okoliczności będą zawsze narzekać na swojego szefa.

Typy pracowników którzy zawsze będą narzekali na szefa

Pierwszy rodzaj to pracownik przeświadczony o swoim geniuszu. Wprawdzie studia skończył pół roku temu, ale poznał tam filozofie biznesowe popularne w Stanach Zjednoczonych i Australii i doskonale wie jak przełożyć to na trzyosobową firmę w Polsce. Szef nie zna się na niczym i co gorsze nie bierze pod uwagę rad młodej gwiazdy biznesu. Pracownik ten odznacza się brakiem pokory, niechęcią do dalszego uczenia, marzeniami o fotelu prezesa po trzech tygodniach pracy. Jest oburzony, że nie została mu zaproponowana umowa na czas nieokreślony po pierwszych trzech dniach przychodzenia punktualnie do pracy. Marzy o wielkiej karierze, ale nie ma zamiaru zaczynać od podstaw. W końcu skończył dobre studia.
Kolejny narzekający na szefa to pracownik roztargniony. Jest zawsze spóźniony, ale ma czas na wypicie porannej kawy. Nie wywiązuje się terminowo z powierzonych zadań, ale nie widzi w tym swojej winy. Szef oczekuje od niego rzeczy niemożliwych do wykonania w ciągu ośmiogodzinnego dnia pracy, ale nie ma zamiaru zrezygnować z trzech przerw kawowych, odwiedzenia pań z księgowości i przerwy na lunch. Nie szanuje czasu innych, wszyscy czekają na niego i efekty jego pracy. Pracuje w tej firmie od dwudziestu lat więc nie przyjmuje poleceń od osób młodszych stażem.


Pracownik, który nadal szuka swojej wymarzonej pracy. Do tej firmy trafił przypadkowo, nie dostał pracy w zawodzie, ale kredyty muszą być spłacone. Wykonuje swoją pracę byle jak i w najłatwiejszy z możliwych sposobów. Nie planuje dalszego rozwoju, a pracę traktuje jako przystanek w dalszej karierze. Nie rozumie oczekiwań szefa, nie przykłada większej wagi do powierzanych zadań. Nie rozumie wielu rzeczy, ale nie też zamiaru zrozumieć. Jest tutaj na chwilę. Głównie pozoruje wykonywanie pracy w oczekiwaniu na lepsze propozycje. Ekstremalna wersja tego typu – zostaje w pracy, której nigdy nie lubił. Obwinia wszystkich o swoje niepowodzenia, ale tkwi w tym miejscu, bo nie udało mu się znaleźć nic lepszego. Pracę traktuje jak karę.
Pracownik niedoceniony finansowo to także typ pracownika narzekający na szefa. O ile powyższe przykłady to przykłady pracowników, którzy znaleźli się w nieodpowiednim miejscu i na nieodpowiednim stanowisku o tyle ten pracownik uwielbia swoją pracę. Jest w niej doskonały, stara się, zostaje po godzinach, kształci się dodatkowo na własną rękę, jest bardzo lubiany przez współpracowników i pracuje w jednej firmie wiele lat. Niestety zarabia poniżej swoich kwalifikacji. Nie dostanie podwyżki, bo wszyscy są przyzwyczajeni do tego, że po prostu jest. Nikt nie spodziewa się, że mógłby odejść. Jest przywiązany do swojej pracy i kolegów, których spotyka codziennie od lat. Narzeka na małe zarobki, ale ma satysfakcję z pracy, która na razie jest małą rekompensatą. Szef po latach staje się jego dobrym znajomym więc głupio prosić znajomego o podwyżkę. Odejdzie podkupiony przez konkurencję.
Typy narzekających pracowników mogą wydawać się przerysowane, ale każdy po chwili uśmiechu pomyśli sobie „Tak było, miałem podobną sytuację”/ Może dlatego warto zastanowić się nad ścieżką swojej kariery, nie decydować się na pracę, która wykracza poza nasze kompetencje, ale nie zadowalać się pracą, która jest poniżej tych kompetencji. W każdej pracy liczy się ciągły rozwój. Jednak relacja szef-pracownik powinna być dwustronna. Za okazane starania i serce włożone w pracę pracownik oczekuje odpowiedniego wynagrodzenia. Nie będzie narzekał jeżeli szef to uwzględni.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here