Technologia RFID

Termin „technologia RFID” odnosi się do technologii systemów nadawczo-odbiorczych do automatycznej i bezkontaktowej identyfikacji i lokalizacji obiektów oraz osób za pomocą fal radiowych.

Z czego składa się RFID?

Technologia rfid składa się z transpondera (zwanego też potocznie etykietą radiową), który znajduje się na lub w przedmiocie lub istocie żywej i zawiera kod identyfikacyjny, a także czytnik do odczytu tego identyfikatora. Transpondery RFID mogą być tak małe jak ziarenko ryżu i mogą być wszczepiane np. zwierzętom domowym lub ludziom. Dodatkowo istnieje możliwość wykonania transponderów RFID z wykorzystaniem specjalnego procesu drukowania stabilnych obwodów z polimerów. Zalety technologii RFID wynikają z połączenia niewielkich rozmiarów, niepozornej opcji odczytu (np. Z dowodem osobistym wprowadzonym w Niemczech 1 listopada 2010 r.) Oraz niskiej ceny transpondera (czasem rzędu centów).

W jaki sposób to działa?

Sprzężenie odbywa się poprzez zmienne pola magnetyczne generowane przez czytnik w krótkim zasięgu lub przez fale radiowe o wysokiej częstotliwości. To nie tylko przesyła dane, ale także dostarcza energię do transpondera. Aby osiągnąć większe zasięgi, stosuje się transpondery aktywne z własnym zasilaniem, ale wiąże się to z wyższymi kosztami. Czytnik zawiera oprogramowanie (mikroprogram) sterujące rzeczywistym procesem odczytu oraz oprogramowanie pośredniczące RFID z interfejsami do innych systemów informatycznych. Pierwsze zastosowania RFID zostały wykorzystane w wojnie powietrznej między Wielką Brytanią a Niemcami pod koniec drugiej wojny światowej. Wykorzystano tam pomocniczy radar do identyfikacji przyjaciela i wroga. W samolocie i czołgach zainstalowano transpondery i czytniki w celu rozpoznania czy miejsce lub zbliżający się samolot mają zostać zaatakowane czy nie. Kolejne systemy są nadal używane w armiach. Uważa się, że Harry Stockman położył podwaliny pod technologię RFID w swojej publikacji „Komunikacja za pomocą środków odbicia” w październiku 1948 roku.

Jak wyglądały początki tej technologii?

Początkowo transpondery RFID różnią się od siebie w zależności od częstotliwości transmisji, producenta i przeznaczenia. Struktura transpondera RFID w zasadzie zapewnia antenę, obwód analogowy do odbioru i nadawania (nadajnik-odbiornik), a także obwód cyfrowy i pamięć trwałą. Układ cyfrowy to mały mikrokontroler w bardziej złożonych modelach.Transpondery RFID mają pamięć, którą można przynajmniej raz zapisać i która zawiera ich niezmienną tożsamość. Jeśli używane są pamięci wielokrotnego zapisu, dalsze informacje mogą być przechowywane przez cały okres użytkowania.Inne kluczowe dane również różnią się w zależności od obszaru zastosowania, np. częstotliwość taktowania, szybkość transferu, żywotność, koszty jednostkowe, przestrzeń dyskowa, zasięg odczytu i zakres funkcji.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here